Corian en composiet werkbladen

Gisteravond kreeg ik een vraag van een klant uit Brussel die wilde weten wat nu precies het verschil is tussen Corian en Composiet.



Ik denk dat wel meer mensen dit zichzelf afvragen, dus handiger om het even op het blog te zetten. Ook kun je natuurlijk gewoon bovenstaande video even bekijken.

Composiet (foto hierboven) is denk ik wel het meest verkochte materiaal voor werkbladen in Nederland en België. Het is een materiaal wat hoofdzakelijk bestaat uit kwarts, maar aan deze kwarts wordt lijm en verf toegevoegd. Dit gaat bij elkaar en wordt dan tot een dunne plaat geperst. Soms wordt bij het composiet nog meer toegevoegd zoals korrels granietafval en dergelijke, maar dit soort platen verkoop ik zeer zelden (echt graniet is dan veel mooier).

Officieel mogen er geen hete pannen op het composiet gezet worden. Er zit bijvoorbeeld wat lijm in het materiaal, dit zou eventueel wat kunnen verkleuren door de hete pan. Snijden op het werkblad wordt afgeraden, het is ook nogal slecht voor je messen. Ik heb van zo`n bladenleverancier nog even de productinformatie ingescand en hieronder ingesloten in dit bericht. Zo`n officieel stuk is nogal strict. Zo staat er bijvoorbeeld dat bladen langer als 2 meter niet uit 1 stuk kunnen i.v.m. breuk. In de praktijk wilt niemand een naad in het blad, dus worden wel grotere lengtes toegepast. Al moet ik toegeven dat ik laatst een blad in Amstelveen had van 3 meter (klant wilde uiteraard geen naad), maar het blad brak in inderdaad op de fabriek al. Enkele dagen later is dus een nieuw werkblad geleverd.

Het Corian is net als composiet een materiaal wat in een fabriek gemaakt wordt. Het is een wat minder vaak verkocht werkblad, dit komt hoofdzakelijk door de wat hogere prijs. Er zijn wereldwijd maar een paar fabrieken die dit materiaal maken; LG en DuPont, dit heeft volgens mij wel invloed op de prijsvorming. Corian is een mengsel van bauxiet met acryl, officieel heet dat 33% polymethylacrylaat en restant is aluminium hydroxide. Ten opzichte van composiet is het materiaal zeker meer delicaat (kwetsbaar), maar wél reparabel. Een kras van bijvoorbeeld een mes haal je er met een schuurspons al uit. Zet er geen hete pannen op, Corian kan dan echt beschadigen.

Corian heeft zeker ook voordelen ten opzichte van composiet. Zo kun je er onbeperkt lange bladen mee maken bijvoorbeeld. Je pakt gewoon bijvoorbeeld 2 bladen van 3,5 meter als je een werkblad van 7 meter wilt hebben. In het werk kun je de bladen naadloos en zo goed als onzichtbaar verlijmen. Ik heb dit vorig jaar een paar keer gedaan en we konden achteraf de lijmnaden niet meer vinden.

Een ander groot voordeel van Corian is (vind ik dan) dat de randen veel mooier (strakker) zijn als bij composiet. Bij de nieuwe Snaidero S18 showroomkeuken is dat heel goed te zien (super strakke haakse rand en nog eens superlang met meer als 360cm uit 1 stuk). Met de effen witte composieten heb ik wel eens een zwarte spikkel die een dissonant is voor het blad (kun je niets aan doen), Corian daarentegen is veel homogener. Ik heb zo`n spikkel nog nooit meegemaakt.

Tenslotte kun je met Corian veel mooie vormen maken wat met composiet niet of niet zo mooi te doen is. Bijvoorbeeld bovenstaand werkblad op de Snaidero Ola 20 keuken. Voor de compleetheid hieronder nog even ook zo`n ingescand stukje van bladenleverancier. O ja: pas bij Corian goed op met hitte. Bij Corian spoelbakken dus géén quooker kokend water kraan plaatsen!

Tenslotte. Een mooi voorbeeld van een keuken met een Corian werkblad en waarom je Corian gebruikt; de Snaidero Ola 20 showroomkeuken op onderstaande video. Je ziet dat het werkblad met 370cm niet uit 1 stuk had gekund met composiet. Ook zie je dat bij montage van het blad er spanning op het blad komt (door de lange lengte). Corian kan dit hebben en je ziet dat het gewoon weg "golft". Super gewoon.